[Blog] Van zware rugzak naar orde

Mijn eerste blog voor Samen Veilig Midden Nederland kwam iets meer dan een jaar geleden online. Mijn laatste blog, over hoe ik de coronatijd heb ervaren, kwam eind oktober online. Daarna deelde ik, samen met mijn oude voogd Hanneke, mijn verhaal in de Week tegen Kindermishandeling. Niet veel later ging Nederland opnieuw in lockdown, vanwege een nieuwe coronavariant. Ondertussen zijn we al even uit de laatste lockdown en is er ruimte in mijn hoofd om weer te schrijven.

Binnen de cliëntenraad is op dit moment veel onrust vanwege een verzoek bij de Landelijke Commissie van Vertrouwenslieden* (LCvV). Dit maakt het schrijven moeilijk want op elke letter die geschreven wordt, wordt gelet. Maar ik wil schrijven en het is mijn blog.

Mijn motivatie voor de cliëntenraad
In een eerdere blog schreef ik al dat mijn ervaring met Bureau Jeugdzorg, hoe het toen nog heette, positief is. De hulp en ondersteuning die ik heb gekregen, heeft mij geholpen om te komen waar ik nu ben. Maar ik ben mij er ook bewust van dat mijn ervaring een uitzondering is, wat niet hoort als je het mij vraagt. Dat is voor mij de reden geweest om deel te nemen aan de cliëntenraad, toen ik hiervoor gevraagd werd. De hulp die een kind of jongere krijgt hoort diegene verder te helpen, om de toekomst te verbeteren.

Het verzoek dat bij het LCvV is ingediend, vraagt veel tijd. Omdat ik naast de activiteiten voor de cliëntenraad ook nog studeer, werk bij GGDrU, sport en een sociaal netwerk heb (iets met 12 broers en zussen, neefjes & nichtjes, 2 konijnen en vriend(inn)en) zijn de activiteiten voor de jongerenraad op een laag pitje gezet. Wat ik jammer vind, want dat zijn de activiteiten bij de cliënten waar ik energie van krijg. Sinds vorig jaar wil ik al een cliënten(raad)krant maken, waar de stem van cliënten verspreid kan worden. Pizza-avonden organiseren met jongeren om te horen wat SAVE kan verbeteren zodat zij betere hulp kunnen verlenen. Gastlessen geven op scholen om het taboe op jeugdzorg weg te nemen. Activiteiten die ik hopelijk snel weer kan oppakken en een toffe jongerenraad neer kan zetten.

Mijn rugzak raakte steeds voller
Ook doet de procedure die bij het LCvV loopt, veel met mij persoonlijk. Op mijn 26ste is mijn rugzak, voornamelijk door mijn biologische ouders, namelijk al goed gevuld en zijn er momenten geweest waarop mijn rugzak te zwaar werd. Maar vanaf het moment dat mijn rugzak buiten het bereik van mijn biologische ouders werd gelegd op mijn 13de, ging het leven door en vulde het leven ook mijn rugzak, zoals dat bij iedereen gebeurt. Met behulp van therapie werd mijn rugzak verlicht en kon ik weer genieten van het leven.

Waar ik graag wilde bijdragen aan het verbeteren van de hulpverlening voor jongeren, lees ik nu verweerschriften en bereiden we zittingen voor met een advocaat. Op dit moment ligt mijn rugzak, zonder dat ik dat wil, in het bereik van anderen die mijn rugzak aan het vullen zijn met bagage waar ik niet om gevraagd heb. Eerlijk is eerlijk, mijn rugzak is ondertussen weer behoorlijk zwaar en ben ik met behulp van mijn therapeut orde aan het scheppen.

Die orde, die heb ik weer hard nodig. Want ik heb studievertraging opgelopen, ik heb mezelf overwerkt, ik ben over mijn eigen grenzen heen gegaan en heb anderen over mijn grenzen laten gaan. Maar niet alles is alleen maar negatief ik leer ook weer veel.

Erover praten helpt
Wat ik leer van deze periode is dat alle handvatten die ik eerder meekreeg in therapie, nog steeds binnen handbereik zijn. Waar ik dat aan merk?
Een aantal weken geleden had ik een slechte dag. Ik was wakker geworden met een zwaar en negatief gevoel. De hele dag kon ik dat negatieve en zware gevoel niet loslaten.
Aan het einde van die dag belde ik met mijn vader, die mij vroeg: ‘hoe is het?’ In plaats van mooi weer spelen, vertelde ik mijn vader hoe ik mij voelde. Nee, het was geen lang en zwaar gesprek. Maar door simpelweg te vertellen dat het voor mij een zware dag was, werd het gewicht gehalveerd. Toen ik later die week, met een van mijn zussen een goed gesprek had en ditzelfde vertelde, werd het gehalveerde gewicht nogmaals gehalveerd.

De handvatten lagen nog binnen handbereik en die heb ik weer vast gepakt en ben ik weer aan het gebruiken.

Delaine is lid van de cliëntenraad en blogt iedere drie weken. Op haar tiende is zij uit huis geplaatst. Zij woonde in de crisisopvang, een leefgroep, gezinshuis, kamertrainingscentrum én in een woongroep. Inmiddels heeft zij haar studie afgerond en is zij begonnen met een 2e hbo studie. In hartje Utrecht heeft zij haar eigen studio, een groot sociaal netwerk en is ze druk bezig met het opbouwen van haar toekomst. Zij is een rolmodel voor jongeren die het op dit moment moeilijk hebben.

*noot van de redactie: Twee voormalig aspirant-leden en een ex-cliëntenraadslid hebben een verzoekschrift ingediend bij de Landelijke Commissie van Vertrouwenslieden (LCvV). De LCvV is een geschillencommissie, die bindende uitspraken doet. De voormalige  (aspirant)leden  stellen dat de cliëntenraad van Samen Veilig Midden-Nederland niet naar behoren functioneert, en vragen aan de commissie om de instelling op te dragen om de cliëntenraad te ontbinden. De zitting was op 15 februari jl. en de uitspraak volgt binnen 6 weken na die datum.