Is er gevaar?
Is er een levensbedreigend gevaar? Bel dan onmiddellijk 112.
cliëntenraad
Delaine (24) is lid van de cliëntenraad van Samen Veilig Midden-Nederland. In een serie podcasts praat ze over haar jeugd en hoe ze met jeugdzorg in aanraking kwam. Deze keer haar relatie met haar biologische ouders en pleegouders.
Delaine vertelt in deze serie o.a. over het stigma waar je als kind steeds weer mee geconfronteerd wordt en over haar werk voor andere cliënten van Samen Veilig Midden-Nederland. Ook vindt Delaine het belangrijk dat jongeren zoveel mogelijk één contactpersoon hebben.“Het gezinshuis waar ik verbleef deed ook pleegkinderen en daar zat ik zo goed op mijn plek en ik had zo’n goed contact met de gezinshuisouders, dat zij voor mij nu mijn ouderfiguren zijn.” Ze straalt als ze dat zegt. “Ja, want ik heb lang niet de ouderfiguren in mijn leven gehad, waar ik op kon bouwen, waar je een voorbeeld aan kunt nemen en als je dan na 13 jaar op een plek terecht komt, waar je je veilig voelt, waar je kunt beginnen aan je leven opbouwen – wat je eigenlijk van jongs af aan hoort te doen – dan is dat wel heel fijn.”
“Vanaf het moment dat je als kind dingen gaat onthouden, kan ik me echt veel herinneren van de ruzies. Er was heel veel huiselijk geweld bij ons, wat ik me goed weet te herinneren.” Delaine’s twee oudere broers en oudere zus woonden bij de biologische vader. Zij had ook voor haar vader kunnen kiezen. “Ik besloot dat niet te doen, want dan zou mijn moeder helemaal alleen achterblijven. Dat vond ik heel zielig voor haar. Dat zijn eigenlijk dingen die je als 7-jarig kind niet hoort te beslissen.”
Met beide ouders heeft ze geen contact meer. “Met mijn biologische moeder was het contact altijd al lastig. Er was veel geweld van haar naar mij toe. Dat maak je heel bewust mee en onthoud je heel goed. Ze was vooral goed in de schuld in andermans schoenen te schuiven. Mijn pleegouders vonden dat ik niet het contact vanuit mezelf moest verbreken, want het blijven je biologische ouders. Mijn moeder heeft zelf het contact verbroken en dat vond ik eigenlijk wel heel fijn en rustig. Er is zoveel gebeurd en mijn biologische ouders hebben nog steeds de problemen die ze toen ook hadden. Ik word nu niet steeds weer met mijn verleden geconfronteerd. Ik zit ook niet meer met conflicten over naar wie ik loyaal ben, terwijl ik heel goed weet wat ze met me gedaan hebben. En heel goed weet dat ze dat niet zullen inzien.”
Toen haar oma overleed, bleek dat het contact met haar ouders weer uitdraaide op een groot drama. “Ik heb me heel lang, hoewel ik al jarenlang geen contact meer met ze heb, me nog wel ergens afgevraagd hoe het met ze gaat en of ik er niet nog iets aan moest doen? Sindsdien heb ik dat gewoon helemaal niet meer.”
Beluister hieronder de complete podcast van 11:38 minuten.
Jacques Happe
Team Communicatie