Ode aan oud-collega Heleen door pupil Myrthe

Deze blog is een ode van pupil Myrthe aan haar vroegere begeleidster en onze collega Heleen, die veel te jong is overleden.

Dierbare herinneringen
De 18-jarige Myrthe was één van de pupillen van Heleen en zij bewaart zeer dierbare herinneringen aan haar. Helaas wist Myrthe niet dat Heleen ziek was en heeft zij dus geen afscheid kunnen nemen van haar. Ze had graag nog een keer met haar willen praten en willen zeggen hoe blij zij en haar moeder met haar waren. Samen met cliëntambassadeur Shantal Holwijn is ze naar het graf gegaan. Op een bankje hebben ze gepraat over hoe fijn zij het vond om door Heleen begeleid te worden. Het was toch een beetje het soort afscheid dat zij nooit heeft kunnen hebben.

Mythe: “Ik heb nog heel veel contact gezocht met Heleen. Maar ze reageerde niet meer op mijn mails. Ik dacht wel dat dat niet klopte, want zo was Heleen niet. Ook feliciteerde ze mij altijd met mijn verjaardag en toen dus niet.” Heleen heeft Myrthe bijgestaan vanaf haar 13e tot zelfs voorbij haar 18e en meestal in het vrijwillig kader. Ook toen Myrthe begeleid werd vanuit de jeugdreclassering, bleef Heleen met Myrthe afspreken. “Het hoefde toen dus al eigenlijk niet meer. Ze hoefde helemaal niet mee te gaan, maar ze deed het wel. Ze ging mee naar intakegesprekken en vulde samen met mij de formulieren in”, aldus Myrthe.

Heleen was de stabiele factor
Voor Myrthe was het heel fijn dat Heleen al die tijd in haar leven is geweest als een stabiele factor. “Vaak krijg je als je met jeugdzorg te maken hebt, telkens een ander persoon die jou begeleidt. Voor mij was dat gelukkig altijd Heleen. Ze bleef al die tijd en ging met mij mee. Ik hoop écht dat Heleen heeft geweten hoe geliefd ze was. Ze heeft mij en mijn moeder geholpen met heel veel dingen. Ik vond haar een topper en mijn moeder vond dat ook!”

Ze hadden samen echt een klik en Myrthe vond haar eigenlijk wel heel ‘chill’. Misschien ook wel omdat Heleen altijd overal een ‘beetje schijt’ aan had. Het boeide haar niet zo erg wat andere mensen dachten. Heleen deed ook niet altijd alles volgens de regels, maar dat maakte haar juist zo goed in haar werk vindt Myrthe. “Ik denk dat Heleen heel erg door de ogen van een kind kon kijken. Ze hoorde mijn verhalen aan als ik weer iets geflikt had en dan kon ze er gewoon om lachen. Ze praatte ook niet met mij alsof ik een volwassene was. Dan doen veel mensen in de jeugdzorg namelijk, omdat je door je problemen al veel verantwoordelijkheden hebt gekregen. Maar Heleen praatte met mij als kind. Toen ik een keer was weggelopen, zei Heleen natuurlijk dat ik niet had mogen weglopen, maar ze vroeg daarna gelijk: was het wel leuk?”

“Ze praatte niet met mijn moeder over mij”
Wat mooi was, was dat Heleen ook met de moeder van Myrthe een goede band had. “Dat vond ik ook echt wel knap van haar, want dat heeft geen enkele hulpverlener eerder voor elkaar gekregen. Wat het zo fijn maakte met Heleen is, dat als zij met mijn moeder praatte, ze ook echt mijn moeders kant opkeek. En als ze met mij praatte, keek ze naar mij. Ze praatte niet met mijn moeder over mij en ook niet andersom. Het was heel erg één op één. En ook vroeg Heleen niet als er iets was gebeurd, wat veel hulpverleners juist wél doen, wat mijn aandeel was en wat ik anders had kunnen doen. Dat deed zij niet. Nu vind ik sowieso dat je dat niet aan een kind van 13 kunt vragen, maar Heleen deed dat dus helemaal niet.”

Myrthe hoorde het nieuws van het overlijden van Heleen van haar moeder. Ze kwam hard huilend thuis en toen vertelde ze het aan Myrthe. “Ik schrok echt. Ik dacht dat mijn moeder aan het overdrijven was. Maar mijn moeder was echt helemaal van slag. Ik hoop heel erg dat Heleen weet hoe geliefd ze was bij ons. Ze heeft ons zo goed geholpen.” De moeder van Myrthe liet aan Shantal weten dat Heleen in hun gezin echt het verschil gemaakt heeft door altijd in Myrthe te blijven geloven en achter haar te blijven staan. Ze blijft dan ook altijd in hun herinnering. Shantal heeft voor het overlijden van Heleen nog met haar gesproken over Myrthe en daar kwam het vertrouwen hebben in Myrthe ook weer terug. Heleen zei: “Zeg tegen Myrthe dat ze haar best moet blijven doen en vertrouwen moet houden.”

Kijken door de ogen van een kind
Op de begraafplaats maakt Myrthe nog een foto van het graf met het plantje dat Myrthe voor Heleen heeft meegenomen. De foto is voor haar moeder. Myrthe is blij dat Shantal dit met haar heeft willen doen. Zeker gezien het feit dat ze gruwelt van begraafplaatsen. Maar voor Heleen had ze dit graag over. “Heleen was gewoon mijn gelukspuntje. Ze keek echt door de ogen van een kind om te zien wat jij als kind nodig had.”

De cliëntambassadeurs van Samen Veilig Midden-Nederland