‘Ik dacht dat ik mijn kind voorgoed kwijt was’

Dat was de eerste gedachte van Hassan, een dertiger die na een scheiding ineens voor de zorg over zijn enige zoon Faissal kwam te staan. In een vreemd land, waarvan hij de taal niet sprak. Er volgde een ondertoezichtstelling, een uithuisplaatsing en een periode waarin Hassan hard aan zichzelf werkte. Met behulp van SAVE Jeugdbescherming kreeg Hassan de boel weer op de rit. Nu is hij de vader die zijn kind verdient. Jeugdbeschermer Petra en Hassan vertellen open over deze pittige periode.

Zorgen buurtteam
“Het Buurtteam maakte zich zorgen over de thuissituatie van Hassan en zijn zoon”, legt Petra uit. “Via de rechtbank kwam ik uiteindelijk met Hassan en Faissal in contact. Faissals moeder heeft een beperking en kan niet voor hem zorgen. Daardoor was Hassan eigenlijk vader en moeder tegelijk. Dat was teveel. Hij was nog maar een paar jaar in Nederland, sprak de taal niet en kende ook zijn weg richting de hulpverlening niet. Voor Faissal was het beter om ergens anders te gaan wonen, tot Hassan weer voor hem kon zorgen.”

Verdrietig
“Toen Faissal uit huis geplaatst werd”, vertelt Hassan, “voelde het eerst of de grond onder mijn voeten vandaan zakte. Ik was heel verdrietig en het leek of mijn leven voorbij was. Ik dacht dat ik Faissal voorgoed kwijt was.” Hassan heeft, ondanks zijn verdriet, heel goed meegewerkt in die fase, volgens Petra. “Hij heeft Faissal, die toen nog maar drie jaar was, gedoucht, aangekleed en met ons meegegeven. Wij brachten hem naar een crisispleeggezin.”

Werken aan jezelf
Het verdriet van Hassan duurde een maand, anderhalve maand. “Gelukkig had ik met Petra duidelijke afspraken gemaakt. Er was een kans om Faissal terug te krijgen, maar daarvoor moest ik echt hard aan het werk. Ieder week had ik een afspraak met haar of met iemand anders. Ik moest laten zien dat ik voor mijn zoon kon zorgen. En daardoor had ik ook geen tijd meer voor verdriet.”

Dat werken begon voor Hassan met een soort opvoedcursus door twee begeleiders. De rol van Petra was vooral om passende hulp te zoeken en om Hassan te blijven vertellen hoe hij Faissal terug kon krijgen. “Het was echt een checklist die we samen punt voor punt zijn afgegaan. Hassan heeft gelukkig een goed gevoel van zelfreflectie. En daardoor maakte hij grote stappen in zijn ontwikkeling.”

Ups en downs
Na anderhalf jaar kwam Faissal weer bij Hassan in huis. En ook dat was weer een situatie waar beiden aan moesten wennen. Petra bleef in die tijd nog nauw betrokken. “Het ging met ups en downs. Soms gebruikte Hassan opvoedmethodes uit zijn eigen land, die we bij ons niet normaal vinden. En hij wist niet altijd wat het beste voor Faissal was op het gebied van gezonde voeding. Door in gesprek te blijven, en zeker niet met het vingertje te wijzen, losten we dit samen met elkaar op.”

Weer samen
Inmiddels is de ondertoezichtstelling vervallen en zorgt Hassan zelfstandig voor Faissal. Vol trots vertelt hij hoe goed het nu met hen gaat. “Faissal gaat volledig naar school, hij zit op zwemles en één dag per week neem ik hem mee naar de moskee voor Koranlessen. Toen ik voor het eerst met SAVE Jeugdbescherming in contact kwam, had ik daar nog weinig vertrouwen in. Maar ik merkte al snel dat ik, door mee te werken met het plan, uiteindelijk zou komen waar ik wilde zijn.”

Petra voegt daaraan toe dat je je als hulpverlener “richting ouders ook moet blijven erkennen dat het heel pijnlijk en kwetsend kan zijn als je kind uit huis geplaatst wordt. Het is belangrijk om de mens – de ouder – achter de cliënt te blijven zien. In het geval van Hassan zag ik een bescheiden man met veel potentie. Ik heb soms moeten afstappen van protocollen en echt moeten drammen om de meest passende hulp te kunnen regelen, maar uiteindelijk is het gelukt.

Hassan en Faissal zijn weer bij elkaar, zonder dat iemand zich daar nog zorgen om maakt. En daar gaat het uiteindelijk om.”

De namen zijn gefingeerd om de privacy van de betrokkenen te waarborgen.