‘Kun je Tim opvangen?’: hoe buurvrouw Jannie een gezin door moeilijke tijden hielp

Bij SAVE Jeugdbescherming werken we elke dag samen met gezinnen om kinderen een veilige en gezonde omgeving te bieden. Dit doen we niet alleen: familie, vrienden en buren spelen een belangrijke rol. Een mooi voorbeeld hiervan is buurvrouw Jannie* (64), die haar buurjongetje Tim* (9) bijstond toen het thuis even moeilijk ging. In dit interview vertelt Jannie hoe ze een steunpilaar werd voor Tim en zijn gezin tijdens een ondertoezichtstelling (OTS).

“Ik ken dat jochie al z’n hele leven”
“Ach, dat jochie ken ik al vanaf dat-ie in de kinderwagen lag”, begint Jannie met een glimlach. “Ik woon hier al twintig jaar, en zijn ouders woonden er al bijna net zo lang. We hadden altijd al een goede band. Als er iets was, klopten we bij elkaar aan. Zo hoort dat in een buurt, toch?”

Maar na verloop van tijd begon Jannie veranderingen te merken in het gezin. “Tim was altijd een blij, druk ventje, maar ineens werd hij stiller. Hij speelde minder buiten en was vaak teruggetrokken. En ja, er werd thuis ook meer ruzie gemaakt. Je merkte dat de spanningen toenamen, vooral tussen zijn ouders.”

De hulpvraag: “Kun je Tim opvangen?”
De situatie escaleerde, en op een dag klopten Tim zijn ouders samen met een jeugdbeschermer bij Jannie aan. “Ze vroegen of Tim af en toe bij mij kon logeren, vooral als het thuis echt te veel werd”, herinnert ze zich. “Ik vond het geen probleem. We hadden al een band en ik dacht, als ik een veilige plek voor hem kan bieden, doe ik dat graag.”

Ze maakten samen met de jeugdbeschermer duidelijke afspraken. “Het ging erom dat Tim ergens naartoe kon als het thuis te onrustig werd. Ze wilden voorkomen dat hij elke keer middenin de ruzies zou zitten. De jeugdbeschermer legde uit hoe belangrijk het was dat Tim een veilige en rustige plek had. Daar kon ik als buuf zeker bij helpen.”

Jannie en Tim hadden altijd een goede relatie. “We gingen al wel vaker samen boodschappen doen of even naar het park”, vertelt ze. “Ik heb geen auto, dus we deden alles lopend. Dat soort uitjes gaf hem ook wat rust.”

“Het gaf de ouders ruimte om aan zichzelf te werken”
Het waren niet alleen de rustige logeerpartijen bij Jannie die hielpen, maar vooral de ruimte die het zijn ouders gaf om aan hun situatie te werken. “Doordat Tim hier even uit de drukte was, kregen zijn ouders wat ademruimte,” legt Jannie uit. “Ze zaten er echt doorheen, dat zag ik ook wel. Maar doordat hij hier kon slapen, konden zij in alle rust aan hun relatie werken en proberen de ruzies op te lossen.”

Hoe het verder ging
Na enkele maanden begon het weer beter te gaan met Tim en zijn ouders. “Langzaamaan merkte ik dat het beter ging”, zegt Jannie. “De ruzies werden minder, en Tim was weer vaker vrolijk. Het was een hele opluchting om ze alle drie weer eens te zien lachen.”

Tim kwam nog steeds vaak bij Jannie langs, maar nu voor een glas limo of een spelletje, in plaats van noodopvang. “We hebben er echt samen voor gezorgd dat Tim veilig was en zich weer blij voelde. En ik denk dat die steun van het netwerk, van de mensen die ze kennen, echt het verschil heeft gemaakt.”

“Iedereen kan helpen”
Jannie benadrukt dat je als buur, vriend of familie echt een verschil kunt maken. “Je hoeft geen professional te zijn om iets voor een kind te betekenen. Soms is er gewoon iemand nodig die er is, die een veilige plek kan bieden. Voor Tim was dat hier bij mij, en dat heeft hem geholpen.”

* Namen zijn gefingeerd om de privacy van betrokkenen te waarborgen.