“Als een jongere een stabiel leven met diploma en baan heeft, heb ik mijn doel bereikt.”

Said Hafsi (63) werkt alweer bijna 25 jaar in de jeugdreclassering. Door zijn ervaring en inzet heeft hij talloze jongeren geholpen door hun leven weer op de rit te krijgen. Je kunt rustig stellen dat het werk van jeugdreclasseerder een dankbaar beroep is. Maar wat houdt het eigenlijk precies in? Said neemt ons mee in zijn betekenisvolle werk.

Aan de slag bij Bureau Jeugdzorg 
Said begon zijn carrière als jeugdreclasseerder na een achtergrond als inrichtingswerker en groepsleider. Hij werkte jarenlang in een jeugdgevangenis, waar hij onder andere als sportbegeleider actief was. “Dat werk heb ik dertien jaar gedaan, en toen kwam ik naar Bureau Jeugdzorg”, vertelt hij. Said had geen hoge verwachtingen van de jeugdreclassering: “Ik dacht dat er allemaal geitenwollensokkentypes werkten die niet opgewassen waren tegen dit soort jongens. Toen ik eenmaal kennis had gemaakt met de jeugdreclasseerders, bleek het beeld van de jeugdreclassering dat ik had niet overeen te komen met de realiteit. Ik was echt verbaasd.”

ITB-Harde Kern 
In 1999 startte Said een pilotproject genaamd ITB-Harde Kern bij Bureau Jeugdzorg. Dit project, dat gericht is op de intensieve trajectbegeleiding voor jongeren met ernstige gedragsproblemen, moest hij volledig vanaf de grond opbouwen omdat er nog geen structuur voor bestond. “Hoe ITB-Harde Kern nu in Nederland draait, daar heb ik zelf een eigen invulling aan gegeven”, vertelt Said niet zonder trots. Het project, dat nu als maatregel door Justitie wordt toegepast, is mede dankzij zijn inzet en visie succesvol geworden.

Taken en uitdagingen 
Saids dagelijkse werk als jeugdreclasseerder omvat een breed scala aan taken en verantwoordelijkheden. Het belangrijkste doel is om recidive te voorkomen en de maatschappij te beschermen. Een typische werkdag is gevarieerd en vaak onvoorspelbaar. “Ik heb dagelijks app- of telefooncontact met jongeren”, vertelt Said. “Als zich een incident voordoet, hang ik ’s avonds nog met ouders of politie aan de telefoon. Bij ITB-zaken moet je 24 uur bereikbaar zijn voor je cliënten. Elke dag van de week.” De grootste uitdaging ziet Said in het aanpassen van het gedrag van de jongere: “Als een cliënt een stabiel leven met diploma en baan heeft, heb ik mijn doel bereikt.”

Rol en impact 
Jeugdreclassering speelt een cruciale rol in de ontwikkeling van jongeren. Het biedt hen de kans om hun leven te herstructureren en op het juiste pad te komen. Said geeft een voorbeeld van de positieve impact van jeugdreclassering door te verwijzen naar het gebruik van wijkagenten en sociale controle. “In Marokko is er meer sociale controle dan hier. Bijvoorbeeld door de buren die een oog in het zeil houden. Als ik iets deed dat niet mocht, legde mijn vader mij een straf op, zoals huisarrest. Op dezelfde manier maak ik gebruik van wijkagenten”, zegt hij. Op die manier kunnen jongeren volgens Said beter worden begeleid en krijgen ze de steun die ze nodig hebben.

Samenwerking en expertise 
Samenwerking met andere professionals en instanties is essentieel voor het succes van jeugdreclassering. Said benadrukt het belang van een multidisciplinaire aanpak waarbij verschillende experts hun kennis en vaardigheden inbrengen. Zelf heeft hij trainingen gegeven voor Straatkracht, een recentere ontwikkeling binnen het vakgebied. “Ik heb zelf trainingen gegeven en ook collega’s getraind van andere instanties zoals Willem Schrikker en Rotterdam”, vertelt hij.

Toekomstvisie en innovatie 
Said maakt zich zorgen over de toekomst van de jeugdreclassering. “De professionals bij jeugdreclassering zijn parels in het begeleiden van jongeren die strafbare feiten hebben gepleegd. Ze hebben veel capaciteiten en kwaliteiten om met jongeren te werken”, legt hij uit. Said vindt dat deze gespecialiseerde taken en verantwoordelijkheden bij de opgeleide professionals moeten blijven en niet buiten gecertificeerde instellingen zoals SAVE Jeugdbescherming moeten worden verplaatst.

Een vak dat in je zit 
Said Hafsi zijn jarenlange ervaring en betrokkenheid bij de jeugdreclassering hebben hem een expert gemaakt in zijn vakgebied. Hij benadrukt het belang van een goed opgeleide en ervaren groep professionals die in staat zijn om jongeren effectief te begeleiden en ondersteunen. Zijn zorgen over de toekomst van het vakgebied zijn een oproep om de waarde en expertise van jeugdreclasseerders te erkennen en te behouden. “Jeugdreclassering is niet iets wat je kunt leren, maar iets dat in je zit”, besluit hij.