Landelijke campagne jeugdbeschermers ‘Wat zou jij doen?’ Een terugblik met Marloes Souverijn en Tamme Bergsma

Op 13 september wordt de campagne Wat zou jij doen? gelanceerd. Hiermee willen de GI’s en de Raad voor de Kinderbescherming het werk in de jeugdbescherming op positieve en duidelijke wijze aan het publiek tonen. Wij blikken met onze collega’s Marloes en Tamme terug op het maken van filmpjes over hun uitdagende werk.

Onlangs vonden de opnames plaats van de filmpjes met jeugdbeschermers en jeugdreclasseerders. Uit de 30 aanmeldingen die het landelijke campagneteam ontving, werden Marloes Souverijn en Tamme Bergsma mede uitgekozen. Regelmatig doen we ook vanuit team Communicatie & Cliëntambassadeurs een oproep op collega’s voor ervaringsverhalen uit de praktijk. Niet iedereen wil daar aan meewerken, omdat jullie niet zelden te maken krijgen met agressie door cliënten, hun netwerk of de buitenwereld. Daarom waren we wel nieuwsgierig waarom Marloes en Tamme zich hadden opgegeven om vol in beeld te vertellen over hun werk.

Realistisch beeld
Marloes, met een langdurige ervaring binnen de jeugdbescherming, wilde graag een realistisch beeld schetsen van de complexiteit en de moeilijke keuzes die jeugdbeschermers dagelijks moeten maken. “Keuzes die lang niet altijd fijn zijn voor iedereen,” zegt Marloes. “Het werk wordt niet altijd gewaardeerd en ik wilde laten zien dat er vaak meerdere perspectieven zijn op situaties.” Tamme was al vanaf het begin betrokken bij de campagne. Met zijn deelname wilde hij met name zijn eigen visie delen. “Ik zie namelijk té vaak in de uitleg over ons werk dat de kern wordt gemist of dat niet écht duidelijk wordt hoe complex ons werk is.” Daarnaast wilde Tamme aandacht voor het samenspel tussen alle betrokkenen en het belang van gezamenlijke besluitvorming.

Op de vraag hoe ze terugkijken op de draaidag, vertelt Marloes dat het extra leuk was vanwege de locatie bij haar zus in de buurt. “Het was uitdagend om in een kort filmpje van slechts twee minuten een uitgebreide casus te bespreken.” Ze wilde alles vertellen, maar moest de rode draad vasthouden. “Gelukkig keek er een expert mee, een collage uit Gouda, die dit in de gaten hield.” Volgens Tamme vonden de opnames op een mooie locatie plaats. “Het was prachtig weer en mijn filmpje werd opgenomen bij een oude Amerikaanse camper, een zogeheten Airstream. Ik refereerde meteen aan de hoes van de eerste LP van Ry Cooder en vond gelukkig gehoor bij de mensen van het reclamebureau.”

Het feit dat bepaalde scènes opnieuw moesten worden opgenomen en alles natuurlijk moest overkomen, deed bij beide collega’s een beroep op hun acteertalent. “Omdat ik sommige teksten meermalen moest vertellen”, legt Tamme uit, “wist ik daarna niet altijd precies meer of ik in de uiteindelijke versie wel alles had gezegd wat ik kwijt wilde.”

Gevraagd naar de mate waarin de filmpjes hun dagelijkse werkzaamheden weerspiegelen, zijn beide het met elkaar eens. Marloes vindt de filmpjes herkenbaar en raakte soms geëmotioneerd door de verhalen van collega’s. Ze is trots op hoe de dilemma’s worden weergegeven en benadrukt de waarde van ervaringsdeskundigen in de filmpjes. Tamme heeft nog niet alle filmpjes gezien. “Wat ik wel al heb gezien ontroerde mij. Ik werd weer keihard met m’n neus op de feiten gedrukt hoe enorm complex en zwaar ons werk soms is als we ingrijpende besluiten moeten nemen. En dat je die nooit los kan of mag zien van de context. Zonder die context kun je in ons werk geen goede keuze maken.”

Marloes en Tamme denken dat de reacties van hun collega’s op de filmpjes divers zullen zijn. “Mijn collega’s vinden dit echt iets voor mij om te doen”, glimlacht Marloes. “Ze vinden het stoer dat ik mee heb gedaan. Daarnaast vinden ze het fijn dat er ik het aandurf om op een positieve manier aandacht te vragen voor ons werk.” Tamme merkt dat zijn team zijn deelname als vanzelfsprekend beschouwt. Hij maakt er dan ook geen groot spektakel van en verwacht zowel positieve als negatieve reacties. “Ik hoop vooral dat het belangrijke verhaal niet wordt overschaduwd en dat het lukt om namens iedereen te spreken.”

Marloes Souverijn
Een getraumatiseerde, alleenstaande moeder met twee kinderen én psychische problemen. Wanhopig spreekt ze met haar behandelaar over zelfmoord. Die vindt dat de kinderen daardoor niet meer veilig zijn. Kan de moeder voor haar dochters blijven zorgen?

Tamme Bergsma
Agressie, schoolverzuim, een gewelddadige thuissituatie. Het leidde voor Jordy tot uithuisplaatsing én een heftig delict. Daarom zit hij zes weken in voorarrest. Moet hij daar blijven, nu hij in zijn behandelgroep clean is, geen agressie vertoont en naar school gaat?

Over de campagne 
Voor meer informatie over de campagne, inclusief video-interviews met jeugd- en kinderbeschermers, kun je terecht op de campagnewebsite www.watzoujijdoen.nl. Hier kunnen geïnteresseerden zich verdiepen in de verhalen en inzichten van degenen die zich inzetten voor de veiligheid en het welzijn kinderen en jongeren in Nederland.